Zondagmiddag, half vier. In een zonnig, klein dorpje in Zuid-Frankrijk zitten een man en vrouw op klapstoeltjes op de stoep voor hun huis. Ik schat ze tweede helft tachtig. De man heeft een typisch franse baret op, er sprieten wat grijze haren onder vandaan. De vrouw draagt haar schort. Uit de wat ingevallen mondjes maak ik op dat ze beiden niet al hun tanden meer bezitten.Ze zitten en kijken. Naar auto's, inzittenden, wandelaars die voorbij gaan. Zwijgend nemen ze waar.
"Bonjour", zeg ik. De vrouw geeft me een "Bonjour" terug. De man knikt vriendelijk.
Ik loop door en zij kijken me hoogstwaarschijnlijk na.
We leven in een hectische tijd. Een tijd waarin multitasken een must is, offline zijn niet meer bestaat. "Druk" een standaard antwoord is geworden op de vraag hoe het met iemand gaat en alles wat je doet succesvol, memorabel en geweldig moet zijn.
Dit is opzich niet verkeerd. Ik kan zelf intens genieten van hard werken, presteren en mijn grenzen opzoeken. Maar zo nu en dan is het tijd voor een pauze. Tijd om even rust te nemen. Tijd om vanaf een klapstoeltje de wereld waar te nemen. En verder niks.
Het mooie is, dat met het nemen van rust er ook weer ruimte in je hoofd komt. Je krijgt nieuwe inspiratie. Je bedenkt plannen, ziet oplossingen, krijgt ideeën, maakt voornemens voor de toekomst.
Inspiratie is niet voor niets de adem van de geest!
Tijd voor een tegeltje aan de wand met de uitspraak: 'Ontspanning is even belangrijk als Inspanning'.
Groetjes uit Frankrijk en al vast een ontspannen Pinksterweekend gewenst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten