De Gele Wereld

Afgelopen week heb ik het boek 'De Gele Wereld' gelezen.

Een korte samenvatting; De Spaanse Albert Espinosa schrijft op een positieve, inspiratievolle en creatieve manier over de levenswijsheden die hij heeft geleerd van de strijd die hij tussen zijn 14e en 24e levensjaar heeft geleverd tegen verschillende vormen van kanker. Hoewel hij een onderbeen, long en stuk van zijn lever kwijt is, heeft hij zijn positieve kijk op het leven niet verloren. Inmiddels alweer wat jaren gezond wil hij met het boek op een humoristische en vrije (niet zelfhulp-achtige) manier uitleggen wat hij via kanker heeft ontdekt en hoe het idee van de gele wereld, een wereld die binnen ieders bereik ligt en de kleur van de zon heeft, is ontstaan.

Niet alles wat Espinosa schrijft spreekt me aan. Zo vind ik de uitleg van zijn zogenoemde gele wereld soms wat vergezocht en te veel filosoferend. Maar aan de andere kant worden er rake inzichten omschreven die nu al een paar dagen door mijn hoofd spoken. Het boek geeft inspiratie om de dag vol positiviteit te starten en tegelijkertijd al het mooie en minder mooie in het leven te accepteren zoals het is.

'Leuk hoor, Eva, maar wat heeft dit nu met sieraden maken van doen?'
Nou, eigenlijk niets :-). En toch misschien weer heel veel. De woorden uit 'De Gele Wereld' waren voor mij persoonlijk inspiratie gevend en wie weet hoe dat ooit weer terugkomt in een mooi sieraad!

Wil je meer weten van 'De Gele Wereld?'  Een uitgebreide omschrijving is te lezen op de site van Bol.com. Ze verkopen het boek voor het luttele bedrag van € 5,-. (en naar mijn idee heeft dit lage bedrag niets met de kwaliteit van het boek te maken. In Spanje zijn er inmiddels namelijk meer dan 500.000 boeken verkocht.)

 

Drie keer is scheepsrecht, toch?

Ik vergaap me regelmatig aan de meest prachtige hangers die ik op het internet te vind. Hoe simpeler en natuurlijker, hoe mooier. 'Dat moet ik ook kunnen!' dacht ik. 

Ik ben er inmiddels dan ook achter hoe je een afbeelding, tekst of bloem in een hanger kunt vereeuwigen. De oplossing heet 'Ice Resin', een soort doorzichtige hars die je over de afbeelding in je hanger giet en wat daarna langzaam uithardt. 

Bron: nl.dawanda.com

Kind kan de was doen! 

Nou, niet dus. Het hele proces luistert namelijk nogal nauw. Ice Resin bestaat uit twee vloeistoffen (hars en hars-hardener) die je met elkaar moet mengen. In een verhouding van precies 1 op 1, want anders wordt het geheel of te snel of nooit hard. Daarnaast ontstaan er tijdens het mengen kleine luchtbelletjes die je natuurlijk niet in het eindresultaat wilt hebben. Die moet je er dus zorgvuldig uit prikken met een tandenstoker. Een geduld vereisend zaakje, want ze komen steeds terug !! Je geduld wordt vervolgens nog extra op de proef gesteld omdat het drie dagen duurt voordat de hars is opgedroogd. Je wilt natuurlijk af en toe even testen, maar voor je het weet staat er een dikke vingerafdruk midden in de hars..

Een poos geleden heb ik geprobeerd schuifkralen te vullen met de Ice Resin. Helaas werd de vloeistof niet hard en konden de kralen de prullenbak in. Lees hier de blogpost die ik toen heb geschreven.

Maar af en toe een mislukking hoort bij het creatieproces, dus afgelopen week heb ik mij opnieuw gewaagd aan een Ice Resin avontuur! Ik heb een hanger gemaakt. Ik heb écht opgelet bij het mengen van de vloeistoffen en dat is gelukt: de hars is na drie dagen wachten opgedroogd! Alleen....in de eerste nacht is er nog een belletje tevoorschijn gepiept die ik niet meer stuk kon prikken, de hars was al te hard. Ook heb ik blijkbaar de afbeelding niet goed genoeg geplastificeerd, want de vloeistof is in het papier getrokken..

Best een beetje balen en ik begin er een hard hoofd in de krijgen....
Maar goed. Ik kan natuurlijk even diep adem halen en een glimlach tevoorschijn toveren. Ik heb die woorden niet voor niets in de hanger gezet!
Drie keer is tenslotte scheepsrecht, toch?

'Niets Blijft'

Als kind heb ik jarenlang een ringetje gehad met een schattig hartje erin. Tijdens mijn pubertijd droeg ik vaak het halve forever-friends hart dat ik samen met mijn nicht deelde. En de afgelopen jaren heb ik sieraden voor mezelf gemaakt die allemaal netjes in een sieraden doos zijn opgeborgen. 

Maar zowel de ring als het bedeltje en bepaalde zelfgemaakte kettingen draag ik eigenlijk niet meer. Waarom? De ring is te kinderlijk geworden, de vriendschap met mijn nicht zit in mijn hart maar hoeft niet persé om mijn nek en de zelfgemaakte kettingen vind ik niet mooi meer. Die dingen veranderen nu eenmaal.

Deze voorbeelden zijn natuurlijk klein en relatief onbelangrijk. Maar het is wel een feit dat er in het leven voortdurend dingen veranderen. Men zegt niet voor niets; 'The only certainty in life is change'.

Vandaag precies een week geleden was de crematie van mijn te jong gestorven oom. De prachtige afscheidsbijeenkomst zal ik, met alle woorden, foto's, liedjes en mensen, nooit vergeten. Ook merk ik dat de woorden van het nummer 'Niets Blijft' nog na zoemen in mijn hoofd.

Hoezo, Niets Blijft?!!!? Eigenlijk wil ik niet geloven in deze absolute waarheid! Mijn voorkeur gaat uit naar droombeelden van eeuwige liefde, eindeloze vriendschappen en onaantastbare gezondheid. En als je iets heel graag wilt dan kan je dit toch ook afdwingen?! Maar ik weet natuurlijk dat niets minder waar is.
Aan de andere kant impliceren de woorden 'Niets Blijft' ook dat er uiteindelijk altijd verandering zal komen in de verdrietige, pijnlijke, verscheurende en beangstigende kanten van het leven.

Het leven is, met al zijn schoon- en wreedheid, wat het is.

Ome Martin, ik zal je nooit vergeten.

(Wil je 'Niets Blijft' zelf beluisteren? Klik dan hier)