Lieve Omi

Tijd is zo'n relatief begrip...

Het is vandaag alweer 3 weken geleden dat u overleed. Ik herinner me het moment van gebeld worden als de dag van gisteren en toch is er in de tussentijd alweer zoveel gebeurd dat het als lang geleden voelt. De weken voor uw dood duurden eindeloos, zo intensief hebben we gebruik gemaakt van de tijd. Toch is het voorbij gevlogen. En hoewel u de mooie leeftijd van 92 jaar heeft bereikt had u graag nog wat langer op onze aarde verbleven.

Toen ik een aantal jaar geleden begon met het maken van sieraden was u één van de eersten die bij mij een ketting bestelde. Natuurlijk gaf u zichzelf hiermee een mooi sieraad kado. Maar ik ben ervan overtuigd dat er een onderliggende reden was. U gaf míj namelijk iets veel belangrijkers terug: stimulans. Stimulans om mijn hobby verder te ontwikkelen en om hiermee mijn blik op de toekomst te richten. Om, ondanks de tegenslag van toen, te kijken naar de mogelijkheden die er waren. Zo zat u namelijk in elkaar. En dit is een stimulans die mij altijd zal bijblijven.

Lieve Omi, het is oh zo jammer dat uw tijd gekomen was. Maar wat u heeft meegegeven is tijdloos. Dat ik u nooit meer zal zien is nog zo onvoorstelbaar. Maar, echt afscheid nemen hoeft niet. U leeft namelijk voort in mijn hart. U leeft voort in de herinneringen die ik ten allen tijden met mij mee zal dragen.

Heel veel liefs en een nog dikkere zoen,

Eva